Jónína Dúadóttir

Ég nenni ekki.......

....að blogga um fréttir. Læt bara aðra sjá um það, nema mér þóknist að láta eitthvað fara í taugarnar á mér, þá gala ég aðeins. Það er svo margt sem mér finnst vera óþarfi og ekkert með að gera og ég forðast sjálfkrafa allt, sem ber einhvern keim af því. Að einhverju leiti er þetta letinni í mér að kenna, en ekki alltaf. Að tala við mann í hjólastól eins og hann sé hálfviti, finnst mér til dæmis vera alger óþarfi. Sumir gera þetta, hitta mann í hjólastól og fara að tala hærra og einfaldara mál en venjulega og horfa ekki á manninn. Skyldu þeir vera að tala við stólinn ? Og að koma fram við aldraða eins og þeir séu smábörn, finnst mér líka vera óþarfi. Það er sama munstrið, nema þá er horft á viðkomandi, með svona vorkenningarblik í augunum, en ekki virðingunni sem hann/hún er sjálfkrafa búin/n að vinna sér inn á langri ævi. Það má alveg vorkenna veiku fólki, en það er ekki veiki að verða gamall. Þessi listi er svo rosalega langur að ég get aldrei tæmt hann, bara tæpt á honum. En svo er ýmislegt sem mér finnst vera óþarfi bara af því að ég nenni því ekki, eins og til dæmis að laga til í geymslunni hjá mér, vera með fordóma, fara í útilegu í vondu veðri, ganga frá eftir kvöldmatinn, fara út að labba, fara í fýlu, þurrka af ..... Ég held svei mér þá að þessi listi sé ennþá lengri en hinn. Já, mikil er mæðan, en svona er þetta bara. Núna er ég búin að skrifa helling af engu, sem er algjör óþarfi og ekkert með að gera. Eigið góðan dag