Fjör í fjallakofanum

Það er fjölskylduþema hér þessa daganaErna systir og fjögur börn komin í heimsókn frá Svíþjóð og "stjúpdóttir mín" og hennar fjölskylda hafa 2 hesta hérna á beit og koma næstum daglega á hestbak. Elsti þeirra, Andri 9 ára, er flottur knapi og veit greinilega hvað hann er að gera, hann er svo ábyrgðarfullur og gerir helst alltaf allt rétt, það er hans prinsip. Sá yngsti, Guðni sko alveg að verða 6 ára að eigin sögn, stendur sig líka vel en er alls ekkert sáttur við meðferðina á sjálfum sér þegar kemur að reiðmennskunni. Hann verður að sitja uppi í brekku þegar bræður hans eru á baki vegna þess að hugrekkið hans er langtum stærra en líkaminn og hann vílar ekki fyrir sér að ganga þétt upp við hliðina á hesti á ferð og stundum næstum því bara undir kviðnum. Og svo þegar hann fær nú loksins að prófa líka, þá má hann ekki einu sinni stjórna hestinum sjálfur, þessi litli tappi sem nær varla út fyrir hnakkinn með fæturna, hvað þá að hann komist einhversstaðar nálægt ístöðunum Þegar miðjubróðirinn, Bjarki 7 ára, fer á bak þá þarf sólin ekkert að skína á himninum, andlitið á honum sér alveg um að lýsa upp nágrennið, hann er bara eitt stórt bros, allur. Núna er annar í Ernuheimsókn og ég ætla að fara og kynnast börnunum hennar sum hef ég ekki hitt áður og stærri strákarnir eru meter stærri en þegar ég sá þá síðast ! Eigið góðan dag og njótið samverunnar við ættingjana