Jónína Dúadóttir

Fúllynd og óþolinmóð eða......... ?

Mér finnst ekkert að ég þurfi alltaf að hafa skoðanir á öllu, þess vegna blogga ég til dæmis ekki um fréttir. En, þegar ég hef skoðun á einhverju þá fer það ekki framhjá neinum, fá sjálfsagt fleiri að heyra en vilja. Ég hef svolítið verið að velta því fyrir mér, hvort það geti verið að ég sé að verða eitthvað fúllynd og óþolinmóð með árunum. Ég, sem hef alltaf stært mig af því að vera jafnlynd, meira þá í átt til "glað" en "fúl" og töluvert yfir meðallagi þolinmóð. Ég læt nú orðið fara í taugarnar á mér ýmislegt, sem ég heyri fólk tala um og þótt það eigi að vera í einhverskonar gríni, þá finnst mér það ekkert alltaf fyndið. Mér finnst til dæmis ekkert fyndið þegar fólk er að tala um að "fá sér eina tælenska" eða "eina svarta" til að vinna skítverkin á heimilinu og fyrir eiginmanninn svo hann geti "hvílt" konuna sína. Mér finnst þetta svo ekki fyndið, mér finnst þetta bara ósmekklegt. Og þá langar mig oft til að hrista eitthvert smá vit inn í hausinn á viðkomandi, í einum grænum hvelli, af því að mér finnst að fullorðið fólk eigi að vera löngu búið að ala sjálft sig upp úr svona heimsku. Og það virkar ekkert á mig að fá að vita að "svona var ég nú bara alin/n upp", það er annað sýnishorn af fyrirmyndar heimaræktaðri heimsku. Þegar foreldrahúsum sleppir og við farin undan verndarvæng uppeldis mömmu og pabba, þá hljótum við að taka sjálf við hlutverkinu. Halló sko, ég fór sjálf að heiman fimmtán ára og ef ég hefði ekki tekið til við að ala mig upp sjálf, hvernig væri ég þá í dag ? Vil ekki hugsa um það ! Ég er ekki að halda því fram, að ég sé eða hafi nokkurntímann verið fyrirmyndar uppalandi fyrir hvorki sjálfa mig né aðra, en ég fæ þó prik fyrir að hafa áhuga á að reyna. Tek það fram að ég fer fram á minnsta kosti 2 prik ! Fúllynd og óþolinmóð eða bara slæmur félagsskapur ? Hvað um það, eigið góðan dag og gangið hægt um gleðinnar dyr um komandi helgi