Jónína Dúadóttir

Þunglyndi símsvarinn....

Ég stimpla mig inn og út úr vinnunni, með því að hringja í visst númer í símanum mínum og ýta á "eeeeinn fyrir iiinnstiiiimpluuuun" og "tvooooo fyrir úúúútstiiiimpluuuun". Ég er sú eina sem fæ að byrja klukkan tíu á morgnana, hinar mæta átta og sitja á korters starfsmannafundi, áður en þær fara út að vinna. Ég á auðvitað að mæta í aðstöðuna klukkan tíu, stimpla mig inn í stimpilklukkunni og sitja á kortersfundi með sjálfri mér og spjalla við mig og fá mér kaffi með mér, en ég geri það ekki.... mér finnst það svo innilega hálfvitalegt Tounge

Ég hringi bara úr gemsanum mínum og stimpla mig inn klukkan tíu og fer beint í vinnuhús. Maðurinn sem var fenginn til að lesa inn á bandið á símsvaranum sem ég hringi í, er með þunglyndislegustu og fýlulegustu rödd sem ég hef heyrt. Ég hef það alltaf á tilfinningunni, að honum sé ferlega illt í maganum og ég sé að trufla hann prívat og persónulega á klósettinu og að hann þurfi alltaf að svara í hvert skipti sem ég hringi... "æi nei, ekki þú enn einu sinni... hvað viltu núúúna"... Crying

Mér hefur alveg dottið í hug að setja það fram sem tillögu, að manninum verði gefið þunglyndislyf og flott afmælisgjöf og látinn prófa aftur.... Joyful

Ég tók eftir því í gær mér til mikillar undrunar, að það er alveg að verða bjart um tíuleitið þegar ég er að böðlast af stað í vinnuna. Eðlilega varð ég undrandi, þetta hefur bara gerst á þessum tíma árs, á hverju einasta ári sem ég man eftir og líklega mörg ár þar á undan, ég verð samt alltaf jafn hissa og vil meina að það sé ofsalega hollt að vera með eitthvað svona gullfiskaminnissyndrom.... Líka gott að leyfa því að hafa svona "fínt" læknisfræðilegt heiti... Grin