Jónína Dúadóttir

Já er það virkilega ???

Besservisserar eða kannski "beturvitrungar" á íslensku, er tegund af fólki sem ég þoli bara alls ekki og þá er alveg sama hvort orðið er notað, útlenskuslettan eða stirða íslenska orðið, svoleiðis fólk lagast ekkert þó það sé íslenskað..... Pinch

Ég hef aldrei fattað hvaðan b.v.arnir fá þær hugmyndir að þeir séu svo fullkomnir og með allt sitt svo á hreinu, að þeir hafi virkilega efni á að vera að dreifa öllum sínum ráðleggingum í skipunarformi, vel útpældu athugasemdum og leiðinda takkaýtingum yfir allt og alla. Ég held því fram að ég sé eftirlætisbarn tilverunnar, en ég get auðvitað ekki alhæft þannig, ég er nefnilega óheppin að því leitinu til, að ég þekki allt of marga besservissera Devil

Og allt of oft leyfi ég þeim að fara í taugarnar á mér og þá er ég að tala um mínar þessar allra fínustu... Mér dettur stundum í hug hvort ég líti kannski út eins og hálf, kvart eða vanviti og það útlit mitt gefi þá b.v.unum sjálfkrafa veiðileyfi á mig. Ég lít stundum í spegil og gái, en þó ég sé kannski ekki alltaf alveg fullkomlega ánægð með það sem ég sé þar, þá get ég samt alls ekki greint að það standi neitt sérstaklega skrifað á andlitið á mér, að ég sé kvalin af vöntun á óvelkomnum ráðleggingum og óþarfa leiðinda afskiptasemi Woundering

Ég bið um ráðleggingar ef mig vantar þær og það ætti alveg að nægja öllum í kringum mig, ég þarf alls ekkert að láta segja mér einföldustu hluti, ég er fimmtug fjandinn hafi það og hef hingað til bjargað mér að flestu leiti sjálf. Cool

Ég þarf t.d. ekki ráðleggingar um fataval, búsetu, orðalag, háralit, matseðil, sambýlismanninn, heimilisstörf, vinnutíma, köttinn, sparsemi, möpputegundir, barnauppeldi, húsgagnauppröðum, bílafjölda heimilisins, hvar og hvað ég á að kaupa í matinn, klósettferðir mínar eða við hvaða banka og tryggingafélag ég á að skipta. Ef ég geri einhverjar yfirgengilega fáránlegar vitleysur, sem gætu skaðað aðra og/eða kannski mig, þá vil ég láta segja mér það, en þá eru b.v.erarnir yfirleitt víðsfjarri, þeir nenna ekkert að standa í einhverju sem skiptir einhverju máli, en þá taka ættingjar og vinir við, sem betur fer. Að vísu hlæ ég alltaf þegar það er verið að segja mér til í barnauppeldinu, ekki vegna þess að ég hafi verið svo frábær uppalandi, heldur vegna þess að börnin mín eru flutt að heiman og löngu búið að segja mér upp uppeldisstarfinu, "litla barnið mitt" er að verða 22 ára..... Gangið glöð inn í góðan dag, ég ætla að fá mér meira kaffi Smile