Jónína Dúadóttir

Það er nú svo......

Kominn laugardagsmorgun og það rignir.... Hann hímir úti úti undir vegg og skimar í kringum sig... er að hugsa um hvar og hvernig hann getur komist inn í húsið. Það er náttulega ekki séns í helv... að einhver fari að hleypa honum inn... Hann er búinn að prófa þrjá glugga en kemst ekki inn um þá.... Svangur, kaldur og blautur bíður hann eftir tækifæri.... Hann hafði verið á ferðinni í alla nótt að leita að auðveldri bráð... en þær eru svo fáar á ferli í rigningunni.... Hefur ekkert fengið að borða nýlega og þarf að komast inn til að þurrka sér og sofa aðeins, engin þörf á að fara í bað samt, það er nú svo vitlaust þegar fólk fer að tala um það, hann fær hroll við tilhugsunina og skilur auk þess ekki svoleiðis hugmyndafræði..... Prófar alla þrjá gluggana aftur... ekkert gerist... eru allir dauðir þarna inni eða hvað ? Þá er bara örþrifaráðið eftir, að klifra upp á grillið og reyna við stofugluggann.... Og þá sér hann hana loksins, konuna sem hann leyfir að búa í húsinu sínu... kannski hann þyrfti að fara að endurskoða þetta dvalarleyfi eitthvað..... það var þá kominn tími til að hún drattaðist á fætur ! Á bara að sofa á sig lús ?!? Hann leggst af öllum sínum þunga á rúðuna og þá loksins sér hún hann og stendur upp frá tölvunni.....

Ég opnaði hurðina og hleypti honum inn, hann var verulega fúll yfir þessum skorti á eðlilegri þjónustu, það á sko að opna strax fyrir honum, þegar honum þóknast loksins að koma heim af næturgöltrinu. Starði á mig stórum augum með stórkostlegan móðgunarsvip á andlitinu, strunsaði svo að matardallinum og fór að éta.... Hann er eins og allir aðrir kettir, þolir alls ekki rigningu. Það er komin helgi, verið góð við hvort annað Smile