Litli hrokafulli karlskíturinn....

Tvö kvöld í röð, gekk ég glottandi út úr húsi hjá skjólstæðingi með orðunum : "Ó nei, ég er ekki á nógu háu kaupi til að nenna að hlusta á svona þrugl" Skjólstæðingurinn er níræður kall, með eindæmum heilsuhraustur, það eina sem angrar hann er að það sækir í ársgamalt lærbrot og það, að ég neita að samþykkja allt sem hann segir. Hann er alger mannorðsmorðingi, svo umtalsillur að ég geng oftar en ekki bara út. Hann er landsþekktur fyrir grobb, hroka, yfirlæti, snobb, illgirni og fordóma, sem hann hefur virkilega lagt mikla áheyrslu á að koma sér upp. Oftast mýkist nú fólk með árunum, en þessi gamla karlherfa hefur tvíeflst, ef ekki þrí... Allar hjúkkurnar eru hálfvitar sem ætlast til að hann fari í bað, neita að elda handa honum og keyra hann ekki í ríkið. Sú sem þrífur er aumingi á allt of stórum jeppa, sem hann kemst ekki upp í og hún má ekki  keyra hann í ríkið. Við hinar eru svo miklir vesalingar, að við viljum ekki gefa honum upp símanúmerin okkar, svo hann geti hringt í okkur á kvöldin þegar honum leiðist og þá eigum við strax að koma hlaupandi, sjensinn Það eina sem kemur í veg fyrir að hann finni númerin, er að hann lítur svo mikið niður á okkur, að hann leggur ekki á sig að muna hvað við heitum. Ég er margbúin að segja honum að fyrst hann á svona mikla peninga, geti hann fengið sér leigubíl í ríkið og hann geti auglýst eftir matráðskonu, en hann tímir því ekki, við eigum að gera þetta í okkar frítíma, ókeypis.  Hann getur ekki eldað kartöflur, af því að hann er karlmaður.... Mitt svar ? "Nú ertu þá að segja að karlmenn séu svona heimskir, að geta ekki leyst smámál eins og að koma kartöflum í pott" ? Fæ nú ekkert svar við því og hann verður þá bara að sleppa því að borða kartöflur, maturinn sem hann getur fengið sendan heim er óætur sko. Ég er á margan hátt ómöguleg, en ég er víst af svo fínum ættum að það má þola mig, en samt ekki nógu mikil jámanneskja að mér detti í hug að sitja þegjandi undir ógeðinu sem vellur upp úr honum. Það er eitt að vera sérvitur, annað að vera svona hræðilega illgjarn.... Þessi litli karlskítur er fyrir mörgum áratugum síðan, búinn að hrekja frá sér allt lifandi með ömurlegri framkomu og illu umtali og er fyrst að fatta það núna og heldur að peningarnir reddi öllu því sem hann er búinn að missa.... Ég get ekki vorkennt honum, þó hann eigi vissulega bágt og þegar hann fer að röfla um að hann vilji fara að drepast, segi ég honum alltaf, að því miður megi ég víst ekki hjálpa honum með það Njótið dagsins og munið að í upphafi skal endirinn skoða

Í rauninni er mér svo sem sama....

... hver verður forseti Bandaríkjanna, ég get líka ekkert gert til að hafa áhrif á það. Berin eru súr sagði refurinn... kannski það. Mér finnst alveg jafn skrítið að halda því fram að það sé kominn tími til að blökkumaður setjist á forsetastól þar eins og að halda því fram, að það sé kominn tími á að kona geri það. Ég get engan veginn séð að húðlitur eða tegund kynfæra hafi eitthvað með forsetaembætti að gera, frekar en önnur embætti. Mér finnst kominn tími á að venjuleg manneskja með almennilega ráðgjafa verði forseti þarna, það eru jú ráðgjafarnir sem skipta meginmáli hefur mér sýnst, forsetinn virðist svo vera málpípan eða svona almannatengslafulltrúi  Svipað og hér á landi, forsetinn okkar hefur ennþá minni völd en sá ameríski, en hann má gera svona nokkurn veginn það sem honum sýnist, á meðan hann skiptir sér ekki af því sem honum kemur ekki við, í ríkisbúskapnum. Og svo á hann að koma vel fyrir og vera sætur og kurteis í sjónvarpinu á nokkrum hátíðisdögum á ári. Til dæmis þess vegna vil ég ekki að Ástþór Magnússon verði forseti hér, mér finnst hann ekkert sætur og ekki virðist hann alltaf vera með allar almennar kurteisisreglur á hreinu. Einn bloggvinur minn finnst mér svolítið skrítinn, hann heldur úti bloggsíðu í nafni Obama, sem er frambjóðandi til forseta í BNA. Ég hef ekki hugmynd um hver höfundurinn er, en ég neita aldrei að verða bloggvinur, eftir að ég lærði á allt þetta dót hérna... (ég er stundum svo ótrúlega innilega fattlaus..... ) Ég veit ekki hvort hann les nokkurn tímann það sem ég er að skrifa hérna, allavega hefur hann aldrei komið með neina athugasemd við neitt. En... það er svo margt skrítið í kýrhausnum, mig langar til þess að einhver segi mér af hverju sá haus á að vera eitthvað skrítnari en aðrir hausar og svo spyr ég aftur, eins og í gær :  hvað er þetta babb sem kemur stundum í báta ? Sunnudagspredikuninni lokið ! Njótið dagsins

Bestar í myrkri...

Datt í hug að fylgja straumnum og skipta um mynd á blogginu mínu, en þá kom svona eins og eitt smá babb í bátinn. Hvað er annars þetta "babb" ? Jæja... ég finn ekki nema eina mynd af sjálfri mér og hún er þegar í notkun. Ég er sæmilega ánægð með hana, hún er tekin í myrkri á gemsa, ekki mjög vönduð vinnubrögð, en kemur bara vel út. Ástæðan fyrir því að það eru ekki til myndir af mér, er aðallega sú að ég er alltaf hinum megin við myndavélina. Ég er alveg sæmilega ánægð með frummyndina af mér, get varla annað fyrst ég sit uppi með hana, en ég er yfirleitt ekki ánægð með myndir af frummyndinni, nema þær sem eru teknar í myrkri eða aftan af hnakkanum á mér og svo einstaka röntgenmyndir.... Og jú líka myndir af mér sem ungabarni, ég var alveg hreint svakalega fallegt ungabarn, en það er kannski ekki tekið með, ungabörn eru nú alltaf falleg.... Jæja til að leysa nú úr þessu vandamáli, tók ég myndavélina og fór að taka myndir af sjálfri mér, það má taka fleiri þúsund myndir á stafræna og einhver af þeim hlyti að finna náð fyrir augum mínum. En það var nú öðru nær, að vísu skemmti ég mér konunglega við iðjuna, en þegar ég var komin með nokkra tugi af myndum af annarri kinninni, hálfu nefi og smá hári, öðru auganu með nefi og munni og fleiri abstrakt útfærslum af andlitinu á mér, þá hætti ég bara. Var orðin þreytt í handleggjunum.... Fer kannski bara niður á sjúkrahús eftir helgina og fæ afrit af  röntgenmyndinni af hægri hendinni á mér, sem sýnir að öll beinin eru gróin saman aftur, held það sé besta mynd sem tekin hefur verið af mér, ég var alveg ofboðslega ánægð með hana. Hún var tekin 6 vikum eftir slagsmál milli mín og 100 kílóa bókahillu, þar sem bókahillan sigraði með yfirburðum. Vandamálið leyst ! Njótið helgarinnar og munið að öll dýrin í skóginum eiga að vera vinir

Akureyrarkirkju, tunglið og sólina takk ;-)

 Janúarmánuður er nú svona yfirleitt frekar aðgerðarlítill og tilbreytingarlaus finnst mér, hann líður áfram svona í hálfgerðum doða eftir hátíðina. Samt ekki alltaf, í janúar fyrir ca 10 árum síðan, var ég eitthvað að röfla um það í vinnunni að það bara gerðist aldrei neitt ! Þegar ég kom heim beið mín miði frá póstinum, um að ég ætti pakka og ég stormaði þangað og sótti hann, opnaði og innihaldið var forláta perlufesti og armband og svo fylgdi miði með gemsanúmeri..... og annar lítill miði, með verðinu á herlegheitunum, 86 þúsund ! Okí dókí, einhver illa ringlaður og tekur mig í misgripum fyrir viðhaldið sitt, ef það er þá hægt...  Þetta var óskráð númer, en þegar ég hringdi til að leiðrétta þessi fábjánalegu mistök, þá var þetta maður sem ég hafði unnið með sem unglingur og við umgengumst ekkert eftir það, bara heilsuðumst ef við mættumst á götu. Hann var ekkert að taka mig í misgripum fyrir neina aðra sagð´ann, langaði bara til að gefa mér þetta ! Já einmitt það já ! Vegna þess að ég trúi ekki alveg blint á dásamlega góðmennsku fólks, sérstaklega ekki giftra manna í garð fráskildra kvenna  og hafði þar að auki heyrt því fleygt, að þessi maður virti ekki alltaf hjónabandið sitt sem skyldi, sagði ég honum að hann kæmist ekkert í rúmið mitt, þó hann sendi mér rándýra skartgripi. Ha.. nei nei nei... það var alls ekkert meiningin sko.... En áður en þessu asnalega símtali lauk, spurði hann mig nú samt, hvað hann þyrfti að senda mér til að komast í rúmið mitt, ég var óvenju snögg til og svaraði : "Akureyrarkirkju, tunglið og sólina" ! Gerðist svo alveg yfirmáta andstyggileg, pakkaði þessu inn aftur og sendi í pósti, heim til hans... vonda kona  Njótið dagsins, föstudagur !

Skandall eiginlega...

Ég er búin að komast að því, mér til mikillar armæðu, að ég get ekki verið á tveimur stöðum í einu og er þar að auki stórlega ýkin, ef ekki bara lygin. Keypti þráðlausa dyrabjöllu í gær og langaði að komast að því hvort hún virkaði, en til þess þarf ég bæði að vera úti og ýta á hnappinn og inni til að hlusta. Bjallan virkar eflaust, en bara ekki ég..... Og eins og þetta væri nú ekki nóg, þá gat ég ekki opnað litlu hurðina fyrir olíulokinu á bílnum mínum heldur. Takkinn fyrir hana er við bílstjórasætið en nefnd hurð er hinum megin á bílnum aftarlega. Í frosti á hún það til að opnast ekki og af því að ég get ekki verið á  tveimur stöðum í einu, þá get ég stundum bara alls ekki opnað hana. Þetta með ýkjurnar/lygina: ég segi alltaf skjólstæðingunum í vinnunni að ég geti allt, nú er það opinbert að ég ýki/lýg og þá yfirleitt á hverjum degi  Það kemur alveg fyrir að ég þoli alls ekki umhyggjusamt og hjálpsamt fólk, með náungakærleikann í hávegum, þannig leið mér t.d. smástund í gær. Ég var búin að leysa þetta með olíulokshurðina, spúsi hjálpaði mér að opna hana áður en hann fór í vinnuna í gærmorgun, svo ég gæti tekið olíu í hádeginu. Ég lagði bílnum, með þessa hurð opna fyrir framan stóra blokk klukkan tíu og þegar ég kom út um tólf leitið, þá var búið að loka helv... hurðinni ! Einhver gjörsamlega óþolandi almennileg manneskja hefur séð sig knúna af andstyggilegum náungakærleika eða bara hneykslan á hálfvitanum sem keyrði um með þetta opið, að eyðileggja forvarnirnar mínar í stóra olíulokshurðarvandamálinu....  Næst tek ég með mér múrstein til að leggja ofan á takkann og  borðhníf, eitt af mínum uppáhaldsverkfærum, til að spenna upp lokið. Ég skil ekki af hverju mér hefur ekki dottið það í hug fyrr en nú, að hafa þessa bráðnauðsynlegu fylgihluti með mér í bílnum, þetta ætti í rauninni að vera staðalútbúnaður ! Gangið glöð inn í góðan dag, ég ætla að gera það líka    

"Fyrirgefðu að ég skuli trufla þig í vinnunni...

... en ekki gætir þú aðstoðað mig aðeins" ?!? Þetta sagði skepnan ég, við afgreiðslumann í stórri byggingavöruverslun hér í Slooooow Town.... Svarið sem ég fékk var dásamlegt eða þannig : "Heyrðu ekkert mál, get ég kannski hjálpað þér eitthvað ?" Nei nei kallinn minn alls ekki, mig langaði bara að fá að vera með í samræðum ykkar sem vinnið hérna, á meðan viðskiptavinirnir ráfa um og finna ekkert, af því að þeir kunna ekki við að trufla ykkur....... í vinnunni ykkar ! Sko þetta hefði ég átt að segja, en af því að ég fatta alltaf allt löngu seinna, þá sagði ég þetta við mælaborðið í bílnum mínum þegar ég var komin út aftur. Mér finnst líka frábært þegar ég hringi á pizzustað og fæ þessa spurningu: "Get ég hjálpað þér með eitthvað ?" Ha, mér, nei nei mig langaði bara aðeins að spjalla ! Halló til hvers hringi ég á pizzustað ? Ætli það sé til að panta pizzu ? Eða biðja kannski viðkomandi að ryksuga fyrir mig ? Þegar ég var svolítið yngri en ég er í dag, ca 16 ára, þá vann ég í kjörbúðinni á Byggðaveginum og þar var okkur kennt að viðskiptavinurinn hefði alltaf rétt fyrir sér. Ég verð nú að segja að mér fannst það svona einum of sko, en okkur var líka uppálagt að vera mjög kurteis og brosa alveg út á plan, hringinn í kringum búðina og til baka, til þess að viðskiptavinunum fyndist þeir velkomnir. Ég vann í kjötborðinu og við þurftum að vita hvað allt hét og kostaði og helst að geta svarað öllu sem kúnninn spurði um og ef við vissum það ekki, fórum við og spurðum einhvern sem vissi það. Við vorum sko alveg með það á hreinu að við vorum þarna til þjónustu reiðubúin fyrir  viðskiptavinina ! Við vorum ekki bara þarna til að bíða eftir því að búðinni yrði lokað og við gætum flýtt okkur heim eða til að hafa félagsskap af hvort öðru. Kvartið búið, var að fá útborgað núna og ætla inn á heimabankann að eyða kaupinu mínu ! Njótið dagsins og verið góð og þolinmóð og kurteis og umburðarlynd við afgreiðslufólk

Þá hætti ég nú að blogga....

...þið skiljið það alveg, er það ekki ? Ég er nefnilega alveg að verða milljónamæringur og þá fer ég nú ekkert að leggja mig niður við ókeypis skemmtanir venjulegs alþýðufólks. Ég fékk nefnilega póst núna í morgunsárið frá kærum vini mínum í Nígeríu, þar sem hann tjáir mér það að peningarnir fyrir þennan dýrindis panil... ? eða kannski var það eitthvað allt annað skildi það ekki alveg, sem ég sendi honum séu nú loksins á leiðinni til mín. Hjúkket.. loksins... Næstum því milli eins og ég, á auðvitað enga ómerkilega vini, þessi er til dæmis, nánasti aðstoðarmaður sjálfs forsetans í Nígeríu. Öll upphæðin, sem ég man ekki alveg hver er, enda skipta fáeinar milljónir til eða frá engu fyrir svona næstum því milla eins og mig, kemur til landsins í tveimur svörtum innsigluðum boxum, í öruggri fylgd sérlegra sendiboða frá nígerísku leyniþjónustunni og þeim hefur verið sagt að í boxunum séu alveg ofsalega leynilegar myndir og filmur, sem ég þarf mjög nauðsynlega að fá. Það er örugglega til þess að þeir steli ekki öllum peningunum mínum, sem ég er auðvitað búin að bíða eftir síðan ég sendi þennan dýrindis panil... ?  með Eimskipafélaginu.... ég man samt ekki alveg hvenær það var. Núna þarf ég bara að senda þessum kæra vini mínum, vegabréfið mitt og/eða ökuskírteinið og smá svona upplýsingar um alla reikningana mína og símanúmer og heimilisfang og þið vitið allt svona, sem við næstum því millarnir þurfum nú að fást við í okkar daglegu viðskiptum. Æi nú man ég, ég gleymdi alveg að svara honum..... og held að ég hafi meira að segja gjörsamlega dauðóvart eytt póstinum frá honum... Úpps en ég hlýt að geta sent þetta bara til forsetans ha ? Njótið dagsins elskurnar, næstum því millinn ég, er farin á pósthúsið

Þeir fiska sem róa ;-)

Vitið þið að sólin er að hækka á lofti ? Það er alveg sama þó það gerist alltaf á þessum tíma á hverju ári, allavega þau ár sem ég er búin að lifa, ég verð alltaf jafn glöð og líka eins og svolítið hissa... eins þegar vorið kemur... loksins og þegar jólin koma.... enn einu sinni. Hljómar grunsamlega líkt því að ég hafi gullfiskaminni.....  Miðjudóttursonur spúsa míns, 6 ára snillingur, sagði mér um daginn alveg í óspurðum fréttum, að ég væri viljandi að reyna að drepa gullfiskana mína.... ég yrði strax að fá mér annað búr, svona "með hliðum". Hann hafði nefnilega heyrt að þegar þeir þyrftu að synda svona alltaf í "hringlóttu vatni" mundu þeir deyja !  Úbbasía... gullfiskamorðinginn ógurlegi, það er ég og hef ekkert hugsað mér að láta af þeirri iðju, mér finnst kúlulaga fiskabúrin flottari og ef ég fengi mér svona búr "með hliðum" yrði það að vera svo stórt, svo mér fyndist það flott og ég tími ekki plássinu hérna í það. Og fiskarnir eru bara tveir....  Eldri sonur minn, kona og dóttir eru farin til Sviss í mánuð, tengdadóttir mín er þaðan. Ég kem til með að sakna þeirra, en samt er sú tilfinning yfirsterkari að ég vorkenni foreldrum hennar alveg svakalega, að geta ekki fengið að sjá einu dóttur sína og eina barnabarnið, nema nokkrum sinnum á ári. Á meðan hef ég alla möguleika á að hitta þær hvenær sem mér sýnist, nema þá nokkrum sinnum á ári þegar þau eru úti. Ég er hrikalega ánægð með að þau skyldu ákveða að búa á Íslandi en ekki Sviss... svona nú, þá vitið allt um það hvað ég er eigingjörn  Fyrirsögnin hérna á ekkert skylt við innihald bullsins, mér bara datt þetta í hug.... Njótið þessa fína sunnudags og klæðið ykkur vel þegar þið farið út, það er frost  

Auðvitað kaus ég líka sjálfa mig....

..... en samt ekki nógu oft, í "Áhugaverðasti bloggvinur mánaðarins" kosningunni, hjá honum Gunnari bloggvini mínum. Mér fannst það svo asnalegt og það voru líka svo margir aðrir sem mér fannst miklu skemmtilegri, gáfaðri, ferskari og hugmyndaríkari en ég. Samt sem áður var ég kosin áhugaverðasti bloggvinur eins mánaðar og ég er svakalega upp með mér af því En þá var ég að vísu svo hundheppin að það var verið að kjósa um tvo mánuði..... Svo er líka nýyfirstaðin kosning um "Áhugaverðasta bloggvin ársins" og þegar ég kíkti síðast, þá var sannarlega sú verðugasta með flest atkvæðin, en til að særa nú engan, þá ætla ég ekkert að segja neinum frá því, að ég kaus hana oftastÉg byrjaði að skrifa blogg út úr hreinum leiðindum, fyrir akkúrat ári síðan. Þá var ég á hækjum og sá fram á að það yrði mitt banamein að geta lítið gert og komast ekki spönn úr rassi,  nema í fylgd með fullorðnum og þá yfirleitt ekki þegar mig langar sem mest til að gera eitthvað, en það er sem sé á morgnana. Ég var þá fyrst á blog.central.is en færði mig svo hingað af því að systur mínar sögðu mér að gera það !  Og ég sé sko alls ekkert eftir því, enda er þetta kerfi hérna miklu einfaldara en hitt og hér er til dæmis hægt að eiga bloggvini, sem mér finnst svo frábært. Ég fæ yfirleitt ekki margar heimsóknir á hverjum degi en ég er mjög sátt við þær sem ég fæ. En ég veit alveg hvernig ég gæti aukið þær til muna, safna t.d. bloggvinum í haugum, blogga á fullu um fréttir og svo auðvitað allt kynlífstengt voða vinsælt, en ég er ekki í þeirri deild, ekki minn stíll  Njótið þessa fína laugardags í botn og takk fyrir allar heimsóknir Púkinn hérna vill ekki samþykkja orðið : sem

Og auðvitað varð hann stórhneykslaður !

Pólskur maður, sem virtist vera búinn að gleyma því, að hann hafði verið helmingur af brúðhjónum á árum áður, skrapp á vændishús. Og vitið hvað, haldið þið ekki að hann sjái þá þar enga aðra en sína heittelskuðu eiginkonu, í hópi vændiskvennanna og hún virtist þá líka vera búin að gleyma því, að  hún hafði verið hinn helmingurinn af áðurnefndum brúðhjónum í brúðkaupi, þarna 14 árum áður eða svo. Auðvitað varð vesalings maðurinn alveg stórhneykslaður og fyrir dyrum auðvitað ekkert annað en skilnaður ! En ekki hvað... skyldi einhvern undra ? Það hlýtur að hafa verið hræðilegt fyrir aumingja manninn að komast að því að konan hans vann ekkert í sjoppu, eins og hún sagði til að drýgja heimilispeningana, hún vann á vændishúsi. Það var sjálfsagt ekki það að hann kynni ekki að meta þessa aukapeninga sem komu inn í heimilisreksturinn og kannski einmitt verið þeirra vegna,  sem hann hefur haft efni á að fara á vændishús.... en hún sagðist vinna í sjoppu ! Og einmitt þess vegna átti alveg að vera óhætt fyrir hann, að skreppa þá á vændishús á meðan  Það fylgdi svo ekkert sögunni hvað blessaðri konunni fannst um það, að hennar heittelskaði eiginmaður, skyldi nota tækifærið og skreppa á vændishús á meðan hann stóð í þeirri trú, að hún væri að afgreiða pylsurnar á sjoppunni og það fylgdi heldur ekkert sögunni, hvort þeirra það var nú, sem fór fram á skilnaðinn.... Og segið þið mér nú hvort þeirra hjónanna braut meira af sér í hjónabandinu, konan sem vann fyrir aukapeningunum sem vændiskona eða maðurinn sem fór á vændishúsið fyrir peningana, sem konan hans vann fyrir sem vændiskona ? Arrrg...... Njótið dagsins